Wybierz się w podróż do Paragwaju
W Paragwaju żyje więcej jaguarów, niż wynosi liczba przyjezdnych turystów. Środowisko naturalne i zabytki historyczne z kilkusetletnią historią do dziś nie noszą śladów zniszczeń spowodowanych liczną turystyką. Bezludna równina Gran Chaco, przytulne miasteczka z przyjaźnie nastawionymi mieszkańcami, no i odbywający się w lutym doroczny karnawał, który jest największą konkurencją karnawału w Rio de Janeiro
Paragwaj jest pierwszym państwem Ameryki Południowej, które uzyskało niepodległość? Stało się to w 1811 r.
Paragwaj przyjął na prawdę wielu imigrantów! Między innymi Włochów, Niemców, Rosjan, Japończyków i Brazylijczyków.
Przyroda Paragwaju
Paragwaj jest republiką położoną śródlądowo na kontynencie Ameryki Południowej. Granice dzieli z Boliwią, Brazylią i Argentyną, a ze względu na centralne położenie, nie posiada dostępu do morza. Rzeka Paragwaj dzieli kraj na pół, a jej wody płyną z północy w kierunku południowym. Region leżący po wschodniej stronie rzeki to tereny wyżynne porośnięte lasem tropikalnym. Natomiast na zachód od rzeki znajduje się wielki obszar Chaco - suchy nizinny step porośnięty roślinnością trawiastą i nielicznymi krzewami. Brzegi rzeki Paragwaj są podmokłe i ulegają regularnym podtopieniom. Pośród rozmaitych gatunków zwierząt, występujących w Paragwaju można wymienić małpy, tapiry, jaguary, mrówkojady, krokodyle i mnóstwo insektów. Południowo-wschodnia część kraju, ku granicy z Argentyną, stanowi ogromne połacie Pampy, na których wypasane są wielkie stada bydła. Klimat na północy jest tropikalny, a w kierunku południowym subtropikalny. Lata są gorące, a przeciętne temperatury w różnych częściach kraju sięgają od 25°C do 40°C. Zimą natomiast jest chłodniej, w granicach 10-20°C. We wschodniej części występują częste zachmurzenia, a opady deszczu są regularne przez cały rok, natomiast zachodnia część kraju ma klimat suchy.
Język i ludność Paragwaju
Autochtoniczna ludność Paragwaju to Indianie Guarani, ale we krwi niemalże każdego z 6,8 mln mieszkańców również płynie indiańska krew. Paragwajczycy są dumni ze swojego indiańskiego dziedzictwa kulturowego, a język rdzennych Indian Guarani jest, obok hiszpańskiego, językiem urzędowym. Poza główną grupą etniczną pochodzenia europejskiego i indiańskiego, w rzadko zamieszkanym regionie Chaco nadal żyje niewielka grupa rdzennej ludności Indian, którzy odmawiają asymilacji kulturowej z ludnością hiszpańsko-guarańską.
Historia Paragwaju
Hiszpańscy kolonizatorzy dotarli na te ziemie w 1527 r. i założyli stolicę dzisiejszego Paragwaju, Asunción. Na początku XVII w. w ślad za konkwistadorami napłynęli jezuici, którzy założyli redukcje misyjne w duchu socjalizmu. Działania misji miały na celu nawrócenie Indian na chrześcijaństwo, ale należy zaznaczyć, że tubylcy byli traktowani przez jezuitów znacznie lepiej niż inni w wielu zakątkach tej części świata. Paragwaj został wcielony do wicekrólestwa La Platy w 1776 r., ale w zasadzie funkcjonował jako odrębny byt, a rząd w Buenos Aires nie mieszał się w ich sprawy. Ostatecznie spełniły się marzenia Paragwajczyków o uzyskaniu niepodległości, bo po wygnaniu hiszpańskiego gubernatora w 1811 r. ogłosili wraz z Argentyną niezależność państwową.
Niedługo potem państwem zaczął rządzić dyktator Rodriguez de Francia, który wprowadził politykę izolacjonizmu, zarządził czystki klasowe i upaństwowił całą produkcję. Z gospodarczego punktu widzenia nastąpił wielki cud, ponieważ wbrew teorii Paragwaj w tamtym okresie stał się najbogatszym państwem na kontynencie.
Tradycja dyktatury wciąż trwała, a państwo często pogrożone było w wojny z sąsiadami, między innymi z Boliwią o Gran Chaco w latach 1932-35. Ostatnim dyktatorem był Alfredo Stroessner, za którego 30-letnich rządów kwitła korupcja, a względna stabilność wymuszana była strachem i okrucieństwem. System Stroessnera utrzymywał się z przemytu, a niektórzy twierdzą, że ta forma działalności przestępczej nadal jest sposobem na życie wielu osób w Paragwaju. Po odejściu reżimu dyktatorskiego Stroessnera Paragwaj doświadczył rządów różnych prezydentów, których metody sprawowania władzy raczej nie mogłyby służyć jako podręcznikowy przykład demokracji.
Podróżowanie po Paragwaju
W podróży po Paragwaju na pewno nie spotkasz tłumów turystów ani zadeptanych atrakcji turystycznych. Natomiast na pewno jest to doskonały cel wypraw przyrodniczych oraz by w ciszy i spokoju móc kontemplować kulturę hiszpańsko-indiańską. Urocza stolica Asunción położona jest na wzniesieniach nad rzeką Paragwaj. Większość muzeów i obiektów architektury kolonialnej znajduje się wzdłuż koryta rzeki, której leniwie płynące wody i zielone rzędy drzew cytrusowych stanowią nieodpartą zachętę do spacerów. Niedaleko Asunción leży Caacupé - religijne centrum Paragwaju. Jest tu wielka katedra i malutka figurka Matki Bożej, która według błogosławionych czyni cuda i jest obiektem pielgrzymek. Na południe od Caacupé znajduje się Park Narodowy Ybycui, w którego skład wchodzi ostatni las deszczowy Paragwaju, pełen mnóstwa kolorowych motyli.
Jeśli marzysz o wypełnieniu swoich wakacyjnych przygód w Paragwaju jeszcze kilkoma cudami przyrody, koniecznie zaplanuj wizytę w Chaco. Chaco to wyjątkowy obszar, który tworzą rzadko zaludnione, bezkresne równiny, a tylko gdzieniegdzie można natrafić na wioski Indian. To krajobraz kształtowany przez wiatr, nieregularnie porośnięty drzewami, poprzecinany niewielkimi strumieniami, a w zasadzie płaski step niemalże pozbawiony roślinności. Chaco oferuje jednak autentyczność doświadczeń przyrodniczych i znacznie większe prawdopodobieństwo spotkania z pumą lub jaguarem, niż z człowiekiem.
W trakcie wycieczki do Paragwaju można również odwiedzić miejsca dziedzictwa kulturowego. Na południowo-zachodnim krańcu kraju leży jedyna w swoim rodzaju ciekawostka, wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO, Trinidad. W tej dawnej jezuickiej redukcji nawracano Indian na właściwą wiarę. Obecnie są to jedynie ruiny, które składają się z murów i kolumn wielkiej katedry, ale nabożny nastrój tego miejsca jest nadal odczuwalny.
