Informacje Wietnam

Różnica czasu w stosunku do strefy środkowoeuropejskiej zależy od tego, czy mamy w Europie czas letni, czy zimowy.

Czas letni + 5 godzin
Czas zimowy + 6 godzin

Autobus
Standard autobusów kursujących w Wietnamie jest inny niż w Europie. Nasze biuro wybrało autobusy o standardzie najwyższym z dostępnych i, w miarę możliwości, wyposażone w klimatyzację. Warto jednak wspomnieć, że autobusy na rynek wietnamski są konstruowane z myślą o nacjach wschodnich i dlatego w wielu autobusach siedzenia mogą być węższe, a miejsca na nogi może być mniej.

Pociąg
Przejazdy odbywają się pociągami o możliwie najwyższym standardzie. Mogą wystąpić znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi trasami, lecz dokładamy wszelkich starań, aby wybrać najlepsze połączenia. Choć nie należy oczekiwać luksusów, przejazd pociągiem zawsze dostarcza niezapomnianych wrażeń!

Samolot
Przeloty organizowane w ramach naszych wycieczek objazdowych w Wietnamie odbywają się liniami krajowymi. Wszystkich informacji praktycznych związanych z podróżą, w tym o czasie przelotu, udziela pilot wycieczki przy odprawie lotniskowej.

Napiwki

W Wietnamie przyjęło się dawanie zwyczajowych napiwków w branży turystycznej. Turyści dają napiwki kierowcom autobusów, bagażowym, miejscowym przewodnikom oraz obsłudze w hotelach i restauracjach. Każdy uczestnik podróży powinien liczyć się z kwotą 6-7 USD dziennie do podziału pomiędzy kierowców i przewodników. Przewodnicy towarzyszący podróżującym w trakcie całej wycieczki zazwyczaj otrzymują nieco wyższe napiwki niż miejscowi przewodnicy, kierowcy i bagażowi.

W niektórych barach, kawiarniach i klubach nocnych oraz w restauracjach i hotelach do podanych cen doliczane jest 10-15% za obsługę. Doliczona kwota jest podawana na rachunku.

Obowiązującą walutą jest dong wietnamski, emitowany w banknotach o nominałach 200, 500, 1000, 2000, 5000, 10000, 20000, 50000, 100000, 200000 i 500000 dongów. W obiegu są także monety o nominałach od 200 do 5000 dongów, choć są rzadko używane. 1 dong dzieli się na 10 hao, czyli 100 xu. Warto zauważyć, że wiele banknotów jest podobnych do siebie (na przykład banknoty o nominałach 10 000 i 100 000 dongów). Najlepiej zabrać ze sobą dolary amerykańskie, które wszędzie można wymieniać na dongi.

Większość dużych hoteli i niektóre większe sklepy honorują płatności kartami kredytowymi MasterCard, Visa, Diners i American Express. Gotówkę w dongach można wypłacić z bankomatów (tzw. ATM) tylko za pomocą kart MasterCard i Visa. Waluta Wietnamu jest podatna na duże wahania. W Polsce nie można kupić dongów wietnamskich.

Posiadaną walutę można wymienić na lotniskach, w bankach, lokalnych kantorach i w większości hoteli. Po wymianie warto przeliczyć otrzymane baty. Dobrze jest zaopatrzyć się w odpowiednią liczbę drobnych banknotów po 5000-20 000 dongów, aby móc zapłacić za np. przejazd taksówką, zakupy w lokalnym sklepie i posiłki, ponieważ miejscowi rzadko mają drobne do wydania reszty. Rzadko istnieje możliwość wymiany dongów na własną walutę, więc zalecamy wymianę lub wybranie tylko takiej ilości wietnamskiej waluty, jaka będzie potrzebna.

Międzynarodowy numer kierunkowy do Wietnamu to +84. Ceny połączeń telefonicznych z Wietnamu do Europy są wysokie, warto więc dopytać swojego operatora o inne możliwości.

W wielu miejscach w Wietnamie znajdują się kawiarenki internetowe, przy czym uczestnicy naszych wycieczek mają zazwyczaj dość mało czasu na pobyt w tego typu miejscach, z wyjątkiem dni wolnych od zwiedzania lub po skończonym programie. Wiele hoteli w Wietnamie oferuje dostęp do Internetu, choć prędkość połączenia nie zawsze jest tak wysoka jak w Polsce.

W Wietnamie warunki higieniczną są lepsze niż w wielu innych krajach Azji, choć nadal odbiegają od normy przyjętej w krajach europejskich.

Hotele i większe restauracje dysponują nowoczesnym zapleczem sanitarnym. W mieście można jednak natrafić na tzw. toalety kucane i brak papieru toaletowego. Standard w toaletach publicznych lub na terenach wiejskich może wydawać się czasami prymitywny. Przed podróżą warto spakować rolkę papieru toaletowego lub paczkę nawilżonych chusteczek, ewentualnie żel do dezynfekcji (dostępny w aptekach). Wówczas potrzeba natychmiastowego dostępu do wody nie będzie tak nagląca.

Mieszkańcy Wietnamu są zasadniczo bardzo otwarci i przyjaźnie nastawieni do turystów, których witają z uśmiechem, mówiąc „hello sir/madam”. Nie leży w ich naturze zwracanie innym uwagi, gdyż wychodzą z założenia, że każdy gość we własnym zakresie zorientuje się w panującej etykiecie po przyjeździe do ich kraju. Chociaż mieszkańcy Wietnamu są na ogół przyzwyczajeni do licznie odwiedzających ich kraj turystów, oczekują, że przyjezdni będą traktować ich zwyczaje i miejsca kultu religijnego z należytym szacunkiem, między innymi poprzez noszenie odpowiedniego stroju. Przed wejściem do świątyni należy zdjąć buty i trzymać stopy nisko, a siedząc, schować je pod siebie, by nie były skierowane w stronę Buddy ani obiektów sakralnych, gdyż stopy są uważanie za nieczyste. Zakazane jest dotykanie posążków Buddy i obiektów historycznych oraz wchodzenie na nie. W niektórych miejscach fotografowanie może być zabronione, dlatego należy zwracać uwagę na obowiązujące zakazy. Nie wolno ponadto pozować przy wizerunku Buddy.

Udając się do mauzoleum Ho Chi Minh, należy pamiętać o założeniu odpowiedniego stroju:  długich spodni, spódnicy, bluzki lub koszulki z krótkimi/długimi rękawami. Do mauzoleum nie wolno wnosić sprzętu fotograficznego, napojów i jedzenia, a przechodząc obok Ho Chi Minh, nie należy rozmawiać.

Podobnie jak w krajach sąsiednich, nieumiejętność panowania nad sobą i swoimi emocjami jest w Wietnamie uznawana za coś niegodnego i nieprzyzwoitego. Nie należy więc publicznie okazywać złości ani nadmiernego poruszenia. Jeśli uznamy, że zostaliśmy potraktowani nieodpowiednio, należy zgłosić się do pilota wycieczki, który pomoże nam rozwiązać drażliwą kwestię.

Pocałunki i okazywanie sobie nawzajem uczuć w miejscach publicznych jest uważane za bardzo niestosowne. Kontakty cielesne i trzymanie się za ręce są niemile widziane, choć widok osób tej samej płci trzymających się za ręce jest dość powszechny. Należy zawsze mieć na sobie stosowny strój. W hotelach zlokalizowanych w dużych rejonach turystycznych dopuszczalne są jednak odstępstwa od ogólnie przyjętych norm. Nigdy nie należy dotykać cudzej głowy. Zostałoby to uznane za nieuprzejme, ponieważ włosy są uważane za święte.

Częstym widokiem na ulicach Wietnamu są osoby kalekie i żebracy, którym można oczywiście ofiarować parę groszy, natomiast nie daje się pieniędzy dzieciom i młodocianym, aby nie wspierać rozwoju zjawiska żebractwa wśród nieletnich. Jeśli chcemy ofiarować wietnamskim dzieciom jakiś drobiazg, może to być np. szampon, mydło, kredki lub zeszyt.