Śladami jazzu, country i Elvisa Presleya

Wylat z Warszawy do Atlanty, z przesiadką. To właśnie tutaj urodził się Martin Luther King i właśnie w tym mieście rozgrywała się akcja „Przeminęło z wiatrem”.

Atlantę zamieszkuje około 5 milionów ludzi, wliczając rozległe tereny podmiejskie. To piękne miasto pełne zieleni i eleganckich budynków. W centrum Atlanty znajdują się jedne z najwyższych drapaczy chmur w USA, lecz w starszych dzielnicach wciąż można znaleźć urocze, niskie domy w gustownych kolorach. W jednym z takich domów w latach 20. XX wieku Margaret Mitchell pisała, rozgrywający się w czasach wojny secesyjnej, bestseller „Przeminęło z wiatrem”. Historia miłości Scarlett O'Hary i Rhetta Butlera toczy się między innymi w Atlancie w trakcie wojny domowej i po jej zakończeniu. Powieść została wydana w 1936 roku i odniosła ogromny sukces, a w 1939 roku została zekranizowana. Premiera odbyła się w Atlancie w Loew’s Grand Theater, który niestety już nie istnieje.

Obszar, na którym obecnie leży Atlanta, nazywany był przez Indian „Stojącym drzewem brzoskwiniowym”, a w Georgii, zwanym The Peach State. Do dziś znajdują się tutaj pola, gdzie uprawiane są brzoskwinie. Indianie zostali przymusowo wysiedleni z tych terenów wraz z budową połączenia kolejowego Western and Atlantic Railroad, które miało ułatwić handel ze Środkowym Zachodem. Wówczas na końcu linii kolejowej w roku 1837 zaczęło rozwijać się miasto. Od 1845 roku miasto oficjalnie nazwano Atlantą.

„Pardon me boy – is that the Chattanooga Choo-Choo?” – wiecznie żywy przebój Glenna Millera z 1941 roku automatycznie przypomina się, gdy mijamy tablicę miasta Chattanooga w Tennessee. „Choo-choo” z piosenki nawiązuje do ciuchci linii kolejowej do Cincinnati, którą zbudowano w 1880 roku, natomiast nazwa „chattanooga” w języku Indian z plemienia Cherokee oznacza „wyciągać rybę z wody”.  Miasto leży nad pięknym nabrzeżem rzeki Tennessee. Znajduje się tu również największe na świecie akwarium słodkowodne, które zbudowano w formie ogromnego systemu rzecznego.

Z Chattanooga udamy się do miasteczka Lynchburg, które pozostałoby w kompletnym zapomnieniu, gdyby nie znajdująca się tam firma: destylarnia whisky Jack Daniel's. Jak na ironię, Lynchburg jest miastem objętym prohibicją, więc nie będziemy mogli skosztować nawet kropli tego złotego trunku, ale podczas zwiedzania legendarnej destylarni poczujemy przynajmniej jego niepowtarzalny aromat.

Następnie pojedziemy do Nashville, stolicy muzyki country i westernów.

Nie ma drugiego miejsca na świecie, w którym można bawić się lepiej przy muzyce country, być bliżej jej historii i największych gwiazd, niż w Nashville w stanie Tennessee. Wszystko zaczęło się w latach 20. XX wieku od nadawanego na żywo programu radiowego pt. „Barn Dance”. Zabawa w stodole stopniowo przeobraziła się w ogromy, profesjonalny przemysł muzyczny, który obecnie rządzi miastem.

Przejdziemy między innymi wzdłuż Music Row, gdzie znajdują się wszystkie studia nagraniowe, i odwiedzimy Country Music Hall of Fame, gdzie można zobaczyć „relikwie” muzycznego świata, jak np. gitara Johnny’ego Casha czy sukienka sceniczna Patsy Cline. Dalsza cześć dnia będzie do własnej dyspozycji.

Po wczesnym śniadaniu wyruszymy do Memphis (jazda potrwa 3-4 godziny), aby odwiedzić jeszcze jedną ikonę muzyki: Elvisa Presleya. Zobaczymy jego dom, Graceland, który po śmierci Króla stał się muzeum, a po części jego mauzoleum. Elvis jest pochowany obok niewielkiej fontanny w pobliżu basenu.

Elvis kupił dom w roku 1957 roku w wieku zaledwie 22 lat i mieszkał w nim do czasu swojej przedwczesnej śmierci 16 sierpnia 1977 roku. Nie można zaprzeczyć, że w niektórych miejscach posiadłości wystrój jest kiczem lat 70., ale to też ma swój urok. Na przykład w wystroju jednego z pokoi wykorzystano motyw dżungli – jest w nim zielony dywan, mnóstwo roślin i stolik kawowy wyglądający wprost jak z lasów deszczowych Amazonii.

W Graceland wystawione są ponadto niezliczone złote i platynowe płyty Elvisa orazliczne, błyszczące kostiumy, które nosił w ostatnim etapie swojej kariery podczas koncertów w Las Vegas.

Po tej wizycie pojedziemy do naszego hotelu, a reszta wieczoru będzie do własnej dyspozycji. Memphis cieszy się sławą z powodu swojej muzycznej przeszłości, ale jest tam jeszcze jedna atrakcja, której nie można przegapić: żeberka! O ile nie jesteś wegetarianinem lub z innych powodów nie jesz wieprzowiny, musisz skosztować żeberek smakowicie wypiekanych na grillu i podawanych według lokalnego przepisu.

W tym dniu, podczas wycieczki po mieście, poznamy Memphis podczas wycieczki po mieście. Muzyka – blues, soul i R&B, których przedstawicielem był również Elvis – jest bez wątpienia największym znakiem rozpoznawczym Memphis. Przyjrzymy się bliżej wytwórni wydającej płyty Presleya, Sun Studio. Firma ta miała pod swoimi skrzydłami także innych znanych muzyków, między innymi: B.B. King, Ike Turner, Johnny Cash i Roy Orbison.

Zobaczymy też – choć tylko z zewnątrz – słynny Lorraine Motel. To właśnie tutaj, na balkonie pokoju numer 306 Martin Luther King zginął od strzału, oddanego przez zamachowca z pobliskiego budynku. Obecnie w motelu mieści się muzeum ruchu na rzecz praw obywatelskich.

Wieczór w Memphis będzie wolny. Proponujemy przeznaczyć go na wyjście do któregoś z barów, w których każdego wieczora można posłuchać muzyki na żywo w wykonaniu wschodzących gwiazd bluesa i rock’n’rolla. Nasz pilot chętnie doradzi i zaproponuje lokale, które warto odwiedzić.

Przedpołudnie w Memphis będzie do własnej dyspozycji. Można je przeznaczyć na spacer po mieście we własnym tempie albo odwiedzenie Mud Island River Park, leżącego na półwyspie na rzece Missisipi. Zbudowano w nim dokładny model rzeki, wzdłuż której można pospacerować. Znajduje się tu również muzeum historii rzeki Missisipi, która siega ostatnich 10 000 lat. Obejrzymy tu znaleziska archeologiczne i naturalnej wielkości statki (bilet wstępu nieuwzględniony w cenie wycieczki).

Około południa wyjedziemy w kierunku Vicksburga, dokąd dotrzemy późnym popołudniem. Zakwaterujemy się w hotelu, a na wieczór przewidzieliśmy czas wolny.

Po opuszczeniu Vicksburga pojedziemy do Saint James Parish, gdzie odwiedzimy dawną plantację trzciny cukrowej, Oak Alley. Pierwotnie plantacja nazywała się Bon Séjour, a obecną nazwę otrzymała od wspaniałej alei prowadzącej do rezydencji. Rosną tutaj 300-letnie dęby posadzone jeden za drugim, a ich gałęzie spotykają się ponad ścieżką, tworząc zielony tunel. Posiadłość wzniesiona w latach 30. XIX wieku jest odrestaurowana i prezentuje się tak, jak wyglądała w czasach największej świetności, zanim wojna secesyjna doprowadziła wielu plantatorów do bankructwa. Będzie czas na podziwianie posiadłości i spacer po pięknym, otaczającym ją ogrodzie. Następnie wyruszymy dalej do Nowego Orleanu. W mieście tym do tej pory nie udało się całkowicie usunąć śladów zniszczeń po huraganie Katrina, który przeszedł przez Nowy Orlean w 2005 roku. Wspomnienie niszczycielskiej siły mas wody, w których utonęło około 1 700 osób i które uczyniły 80% miasta czasowo niezdatnymi do zamieszkania, jest wciąż żywe w pamięci mieszkańców. Jednocześnie miasto cechuje nieposkromiona radość związana z organizowanymi tam licznie festiwalami, a jego nieoficjalne motto brzmi „laissez les bons temps rouler” – let the good times roll. Zameldujemy się w naszym hotelu, a reszta dnia będzie do własnej dyspozycji.

W Nowym Orleanie można smacznie zjeść, doskonale się bawić i posłuchać dobrej muzyki. To tutaj narodził się jazz i wciąż ma się doskonale dzięki licznym miejscom, w których organizowane są koncerty. Spacerując wzdłuż Bourbon Street, trudno nie ulec czarowi i nie wstąpić do któregoś z tętniących życiem barów. Warto też wybrać się na Mardi Gras, gdzie w czasie karnawału odbywają się wielkie parady, a ulica staje się miejscem hucznego świętowania.

Nowy Orlean został założony w 1718 roku przez francuskich osadników jako Nouvelle Orléans. W 1763 roku miasto przeszło pod panowanie hiszpańskie i pozostawało pod nim aż do 1803 roku, kiedy sprzedano je Amerykanom. Wpływy różnorodnych narodowości zamieszkujących miasto sprawiły, że Nowy Orlean stał się miejscem jedynym w swoim rodzaju. Wybierzemy się na spacer po dzielnicy francuskiej, którą huragan Katrina na szczęście oszczędził od poważniejszych zniszczeń. Znajdujące się tam piękne, stare budynki w pastelowych barwach z balkonami zdobionymi wymyślnymi elementami z kutego żelaza oraz pnącymi się roślinami stanowią czarującą wizytówkę Nowego Orleanu. Mieszanka kultury kreolskiej i korzeni etnicznych z Francji, Hiszpanii, Włoch, Karaibów i Afryki tworzą razem wyjątkowy mix kulturowy. Jednym z przykładów jest kult voodoo, który rozwinął się w wyniku przemieszania wierzeń rdzennych ludów afrykańskich z katolicyzmem.

Następnie zaplanowaliśmy brunch przy muzyce jazzowej, po którym wsiądziemy na pokład parowca i wyruszymy w rejs po szerokich, brązowych wodach Missisipi. Missisipi wypływa z jeziora Itasca w stanie Minnesota i wije się, podążając na południe przez większą część Stanów Zjednoczonych, aż do ujścia przy Nowym Orleanie do Zatoki Meksykańskiej. Kropla deszczu, która wpada do jeziora Itasca, po około 90 dniach dociera do Zatoki Meksykańskiej.

Położenie Nowego Orleanu pomiędzy rzeką Missisipi a bagnistym terenem wokół jeziora Pontchartrain w Zatoce Meksykańskiej sprawia, że rejony nazywane zwykle w innych miastach downtown i uptown, w Nowym Orleanie określa się jako lakeside i riverside. Nowy Orlean położony jest nisko, dlatego od zawsze narażony jest na powodzie, nawet po zbudowaniu wałów wokół miasta.

Na resztę dnia w Nowym Orleanie przewidzieliśmy czas wolny.

Po drodze do Atlanty zatrzymamy się w Jonesboro, gdzie odwiedzimy stary dworzec kolejowy. Tutaj znajduje się muzeum wszystkiego, co ma związek z „Przeminęło z wiatrem” – egzemplarze powieści wydane w różnych językach, kopie kostiumów z ekranizacji powieści, porcelanowa zastawa należąca do Margaret Mitchell oraz prywatne zbiory pamiątek związanych z „Przeminęło z wiatrem”. W bitwie pod Jonesboro w czasie wojny secesyjnej zginęło ponad 600 osób walczących po stronie Południa, a wskutek tej klęski Atlanta przeszła w ręce wojsk Północy.

Ostatni etap naszej wycieczki do przejazd na lotnisko w Atlancie, skąd wyruszymy w podróż do domu.