Pekin

Choć Pekin wciąż zachowuje swój klasyczny układ – z wyraźną osią północ–południe i wschód–zachód – miasto nieustannie się zmienia. Nowe hotele otwierają się niemal co kilka dni, a stolica Chin, niegdyś znana jako Peking lub Peiping, przyciąga coraz więcej mieszkańców. Obecnie żyje tu około 22 milionów osób, nie licząc milionów pracowników tymczasowych. Gwałtowny rozwój gospodarczy oraz organizacja Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2008 roku sprawiły, że Pekin stał się symbolem nowoczesności, pełnym żurawi budowlanych i rusztowań, których nie znajdziemy nigdzie indziej na świecie.

Tradycyjne dzielnice z niską zabudową i dziedzińcami – tzw. hutongi – ustępują miejsca nowym osiedlom, biurowcom i monumentalnym hotelom. Znikają także zaniedbane bloki z betonu, a w ich miejscu pojawiają się nowoczesne kompleksy. Ulice Pekinu nieustannie tętnią ruchem – samochody, autobusy, rowery i metro wypełniają miasto od świtu do nocy. W południowej części miasta warto odwiedzić muzeum urbanistyki, poświęcone planowaniu przestrzennemu i rozwojowi Pekinu.

Nad miastem rzadko pojawia się błękitne niebo – mgła, smog i burze piaskowe z północy to codzienność. Jednak także na to władze mają plan: zalesienia mają zatrzymać pył znad pustyni Gobi, a specjalne techniki modyfikowania pogody – przynajmniej w teorii – mogą sterować chmurami i opadami.

Letni Pałac, położony na północ od centrum miasta, to nie tylko świadectwo wielowiekowej historii, lecz także zielona oaza spokoju w samym sercu tętniącej życiem metropolii. Między Jeziorem Kunming a pasmem wzgórz na horyzoncie rozciąga się łuk cesarskiego mostu, ozdobiony 544 kamiennymi lwami, który malowniczo spina brzegi wody. Sam pałac z ogrodami, znany w języku chińskim jako Yiheyuan („Ogród Pokoju i Harmonii”), przez ponad osiem wieków służył cesarzom jako miejsce wypoczynku i do dziś przynosi ukojenie odwiedzającym.

Jeśli pośród szklanych fasad i nowoczesnych wieżowców wciąż szukasz śladów historii, warto zajrzeć do świątyni Yonghe Gong – tybetańskiego klasztoru buddyjskiego, w którym unosi się zapach kadzideł – lub zobaczyć imponującą białą dagobę o kształcie przypominającym porcelanowy dzwon. Jeszcze bardziej tętniąca życiem atmosfera czeka w parku Tiantan przy Świątyni Nieba, gdzie przez ceremonialne bramy przewijają się tłumy turystów, lokalnych śpiewaków, gimnastyków, szachistów i akrobatów.

Wizyta w Dzielnicy Artystycznej 798 to świetny punkt wyjścia do poznawania współczesnej kultury Chin. Ten rozległy kompleks po dawnej fabryce został przekształcony w centrum sztuki nowoczesnej i miejsce spotkań artystów z całego świata. To tu, w przestrzeniach galerii i pracowni, powstają prace balansujące na granicy tego, co dopuszczalne w oczach Komunistycznej Partii Chin. Wieczorem warto zajrzeć do Qingdao Jiuba – baru gejowskiego, w którym mile widziani są wszyscy. Za niepozornym wejściem kryje się hałaśliwy świat muzyki pop, alternatywnych aranżacji pieśni rewolucyjnych i występów, które trudno jednoznacznie sklasyfikować – wszystko w teatralnych kostiumach, makijażu i ekstrawaganckich perukach.

Nieco spokojniejszą formą kontaktu ze sztuką jest Opera Pekińska – widowiskowa, bogata w symbolikę i ruch scena tradycyjna z jedwabnymi kostiumami, włóczniami i piórami bażanta. Choć to forma głęboko zakorzeniona w historii, jej intensywność przywodzi na myśl raczej Las Vegas niż klasyczne europejskie opery. Dzisiejszy Pekin to także świat mody i zakupów: na Targu Jedwabnym, gdzie niegdyś stały składane stragany, mieści się dziś dziesięciopiętrowy dom towarowy. Ubrania, elektronika i dodatki zmieniają właścicieli w szybkim tempie – a cena końcowa to zwykle kwestia negocjacji. Z kolei na ekskluzywnej ulicy handlowej Wangfujing ceny są już ustalone, a jeśli na koszuli widnieje napis „Armani” – to rzeczywiście jest to Armani.