Informacje o Kambodży

Różnica czasu w stosunku do strefy środkowoeuropejskiej zależy od tego, czy mamy w Europie czas letni, czy zimowy.

Czas letni + 5 godzin
Czas zimowy + 6 godzin

Autobus
Standard autobusów kursujących w Kambodży jest inny niż w Europie. Nasze biuro wybrało autobusy o standardzie najwyższym z dostępnych i, w miarę możliwości, wyposażone w klimatyzację. Warto jednak wspomnieć, że autobusy na rynek kambodżański są konstruowane z myślą o nacjach wschodnich i dlatego w wielu autobusach siedzenia mogą być węższe, a miejsca na nogi może być mniej.

Samolot
Przeloty organizowane w ramach naszych wycieczek objazdowych w Kambodży odbywają się liniami krajowymi. Wszystkich informacji praktycznych związanych z podróżą, w tym o czasie przelotu, udziela pilot wycieczki przy odprawie lotniskowej.

Obowiązującą walutą jest riel kambodżański, emitowany w banknotach o nominałach 50, 100, 200, 500, 1 000, 2 000, 5 000, 10 000, 20 000, 50 000 i 100 000 rieli. W obiegu nie ma natomiast monet. W Polsce nie można kupić rieli.

Najlepiej zabrać ze sobą dolary amerykańskie (w banknotach o mniejszych nominałach), którymi także można płacić w wielu miejscach w Kambodży. Posiadaną walutę można wymienić na lotniskach, w bankach, lokalnych kantorach i w większości hoteli. Po wymianie warto przeliczyć otrzymane riele. Natomiast zamiana rieli z powrotem na złotówki lub dolary rzadko jest możliwa.

Większość dużych restauracji i hoteli oraz niektóre sklepy honorują płatności kartami kredytowymi MasterCard, Visa i American Express. Rzadko natomiast można za pomocą karty kredytowej wypłacić pieniądze z bankomatu.

Dobrze jest zaopatrzyć się w odpowiednią liczbę drobnych banknotów (rieli lub dolarów) na zapłacenie za np. przejazd taksówką, zakupy w lokalnym sklepie i posiłki, ponieważ miejscowi rzadko mają drobne do wydania reszty.

Międzynarodowy numer kierunkowy do Kambodży to 855. Ceny połączeń telefonicznych z Kambodży do Europy są wysokie, warto więc dopytać swojego operatora o inne możliwości.

W wielu miejscach w Kambodży znajdują się kawiarenki internetowe, przy czym uczestnicy naszych wycieczek mają zazwyczaj dość mało czasu na pobyt w tego typu miejscach, z wyjątkiem dni wolnych od zwiedzania lub po skończonym programie. Wiele hoteli w Kambodży oferuje dostęp do Internetu, choć prędkość połączenia nie zawsze jest tak wysoka jak w Polsce.

Mieszkańcy Kambodży są zasadniczo bardzo otwarci i przyjaźnie nastawieni do turystów, których witają z uśmiechem, mówiąc „hello sir/madam”. Nie leży w ich naturze zwracanie innym uwagi, gdyż wychodzą z założenia, że każdy gość we własnym zakresie zorientuje się w panującej etykiecie po przyjeździe do ich kraju.

Oczekują natomiast, że przyjezdni będą traktować ich zwyczaje i miejsca kultu religijnego z należytym szacunkiem, między innymi poprzez noszenie odpowiedniego stroju. Przed wejściem do świątyni należy zdjąć buty i trzymać stopy nisko, a siedząc, schować je pod siebie, by nie były skierowane w stronę Buddy ani obiektów sakralnych, gdyż stopy są uważanie za nieczyste. Zakazane jest dotykanie posążków Buddy i obiektów historycznych. W niektórych miejscach fotografowanie może być zabronione, dlatego należy zwracać uwagę na obowiązujące zakazy. Nie wolno ponadto pozować przy wizerunku Buddy.

Podobnie jak w krajach sąsiednich, nieumiejętność panowania nad sobą i swoimi emocjami jest w Kambodży uznawana za coś niegodnego i nieprzyzwoitego. Nie należy więc publicznie okazywać złości ani nadmiernego poruszenia. Jeśli uznamy, że zostaliśmy potraktowani nieodpowiednio, należy zgłosić się do pilota wycieczki, który pomoże nam rozwiązać drażliwą kwestię.

Pocałunki i okazywanie sobie nawzajem uczuć w miejscach publicznych jest uważane za niestosowne. Kontakty cielesne i trzymanie się za ręce są niemile widziane, choć widok osób tej samej płci trzymających się za ręce jest dość powszechny. Należy zawsze mieć na sobie stosowny strój. W hotelach zlokalizowanych w dużych rejonach turystycznych dopuszczalne są jednak odstępstwa od ogólnie przyjętych norm. Nigdy nie należy dotykać cudzej głowy. Zostałoby to uznane za nieuprzejme, ponieważ włosy są uważane za święte.

Częstym widokiem na ulicach Kambodży są osoby kalekie i żebracy, którym można oczywiście ofiarować parę groszy, natomiast nie daje się pieniędzy dzieciom i młodocianym, aby nie wspierać rozwoju zjawiska żebractwa wśród nieletnich. Jeśli chcemy ofiarować kambodżańskim dzieciom jakiś drobiazg, może to być np. szampon, mydło, kredki lub zeszyt.