Japonia z Albatrosem

Tokio wylądujemy przed południem, zwarci i gotowi na nowe doświadczenia. Tokio było kiedyś małą wioską rybacką. Dzisiaj jest jednym z największych i najnowocześniejszych miast świata. Składa się z wielu małych części, z których każda ma swój niepowtarzalny charakter. Przez kolejnych parę dni odwiedzimy niektóre z tych najbardziej interesujących.

Po naszym pierwszym obiedzie w Japonii udamy się na wycieczkę do największej japońskiej świątyni shinto tj. Meiji Jingu, wybudowanej w 1920 roku jako symbol najwyższej politycznej i religijnej funkcji cesarza w społeczeństwie. Dopiero po drugiej wojnie światowej cesarz stracił swoją pozycję przywódcy politycznego i religijnego. W drodze do świątyni przejdziemy przez ogromną bramę torii i przespacerujemy się przez otaczający ją las. Tutejsze drzewa pochodzą z całej Japonii. Były podarowane cesarzowi i zasadzone po wybudowaniu świątyni.   

Następnie udamy się do znanego wszystkim miejsca, szczególnie popularnego wśród Japończyków jak również wśród turystów tj. do Shibuya, usytuowanego w samym środku miasta – tutejsza stacja kolejki jest centralnym węzłem komunikacyjnym Tokio. Na skrzyżowaniu Shibuya ze wszystkich stron otaczają nas wieżowce oblepione neonami i wielkoformatowymi ekranami z reklamami i wideoklipami. Wokół nas zagonieni Japończycy, biznesmeni, uczniowie w szkolnych mundurkach oraz modna młodzież z wystrzałowymi fryzurami, która śpieszy się by przejść przez pasy, kiedy zapala się zielone światło. Przed stacją stoi figurka psa - Hachiko – jest to najpopularniejsze w mieście miejsce spotkań. Historia wiernego psa Hachiko, który przed stacją dzień po dniu czekał  cierpliwie na swego pana – również po jego śmierci – jest bardzo wzruszająca. W latach 80. nakręcono w Japonii na tej podstawie film, a w 2009 roku powstała jego hollywoodzka wersja z Richardem Gerem w roli właściciela psa.

Wieczorem nasza japońska przygoda rozpocznie się na całego powitalną kolacją w japońskiej restauracji. Kuchnia japońska jest najzdrowsza i najbardziej zróżnicowana na świecie, z dużą ilością ryb i warzyw. Oferuje całą masę ciekawych dań innych niż sushi. Podczas pobytu w Kraju Wschodzącego Słońca już samo jedzenie dostarcza wielu wrażeń. W niektórych restauracjach znajdują się zdjęcia dań w postaci plastikowych modeli dań, w naturalnych rozmiarach. Jest więc sporo okazji by popróbować nowości.

Dzisiejszą pieszą wycieczkę zaczniemy od wizyty na targu rybnym Tsukiji, niegdyś największego na świecie, który od ponad 80 lat sprzedaje ryby dla mieszkańców i restauracji w Tokio. Niestety, targ rybny wyniósł się z centralnej części miasta, a hale będą wykorzystywane na potrzeby Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 2020 roku. Jednak miejsce to jest wciąż absolutne warto odwiedzenia, wiele sklepów i stoisk nadal tam stoi i wciąż można dostać świeże sushi, które oczywiście musimy również spróbować.

Ze świata rybaków udamy się dalej do metropolii Tokio, w której na każdym rogu zobaczyć można imponującą architekturę: od futurystycznych wieżowców po monotonne biurowce – w zasięgu wzroku mieszanina stylów. Zdania na temat architektury Tokio są podzielone, ale jedno jest pewne: spacer ulicami tego miasta na pewno nie będzie nudny.

Następnie odwiedzamy ogród Hamarikyū w centrum Tokio. Ogród znajduje się nad Zatoką Tokijską i zbudowany jest w tradycyjnym stylu z herbaciarnią na środku małej wyspy. Tradycyjny styl wyraźnie kontrastuje z wieloma wieżowcami otaczającymi ogród. Z Hamarikyū płyniemy łodzią do Odaiba, popularnej dzielnicy handlowej położonej na sztucznej wyspie w zatoce Tokio. Tutaj mamy czas na zakupy i lunch

Idziemy do Ginzy, najbardziej ekskluzywnej dzielnicy zakupowej, w której znajdziemy wszystkie najdroższe japońskie marki i domy handlowe. To jest japoński odpowiednik Piątej Alei w Nowym Jorku i Champs-Elysées w Paryżu. Przejdziemy pełną energii i stylu główną ulicą Ginzy, mijając osoby na zakupach i zabieganych biznesmenów.

Potem obejrzymy prawdziwą perłę architektury - wielkie centrum konferencyjne Tokyo International Forum z 1996, którego duża stalowo-szklana konstrukcja przypomina kadłub długiej łodzi. Organizuje się tutaj konferencje, targi, koncerty i wystawy.

Dalej na naszej drodze znajdzie się park przy pałacu cesarskim, w którym mieszkają cesarz Akihito i cesarzowa Michiko wraz ze swoimi dwoma synami, córką i ich rodzinami. 

Z nowoczesnego i wielkomiejskiego Tokio pojedziemy szybkim pociągiem Shinkansen do dawnej siedziby cesarzy Kioto. Z okien pociągu będziemy mogli zobaczyć jak gęsto zaludniona jest Japonia. Jeśli pogoda pozwoli, zobaczymy też górę Fudżi. Shinkansen jest wygodny, punktualny i bardzo szybki. Przed wejściem do pociągu, będziemy mieli możliwość kupić o-bento, czyli typowe japońskie drugie śniadanie. O-bento można dostać w wielu wersjach, ale najczęściej składa się z ryżu i różnych smacznych dodatków takich jak np. ryba, mięso, warzywa czy sałatki. Smacznie i niedrogo!

Popołudniu przyjedziemy do Kioto i po zameldowaniu się w hotelu, który leży w samym środku miasta, będziemy mieli możliwość na własną rękę zwiedzić miasto. Dla chętnych spacer z pilotem do sławnej dzielnicy Kioto Gion. Nastrojowe restauracje znajdują się tuż obok tradycyjnych, dyskretnych herbaciarni, w których pracują sławne japońskie gejsze. Jeśli będziemy mieć szczęście, zobaczymy, jak z pięknie upiętymi włosami drepczą w swoich drogich kimonach. Po drodze będzie możliwość zobaczyć słynny rynek Nishiki. Znajdziecie tam niezliczone ilości najwyższej klasy japońskich produktów – od owoców, przez ryby czy mięso, aż po przetwory i przekąski.

Kioto znane jest z najwyższej jakości słynnej japońskiej zielonej herbaty, dlatego warto zajrzeć do któregoś ze specjalizujących się w herbatach sklepików, żeby przywieźć odrobinę smaku Japonii do domu. Aby zapewnić obdarowanym pełnię wrażeń, do herbaty można również dokupić ręcznie robione wyroby ceramiczne np. filiżanki.

W Kioto znajduje się ponad 1600 świątyń buddyjskich i 270 świątyń shinto. Ponadto pałac cesarski, zamek Nijo, czyli dawna rezydencja szogunów, cesarskie wille, ogrody oraz wiele z najlepszych muzeów Japonii.

Podczas drugiej wojny światowej Kioto zostało oszczędzone i jako jedyne z dużych japońskich miast nie było zbombardowane – podobno właśnie ze względu na mieszczące się tam unikatowe skarby kultury. Niestety administracja miejska nie wykazała się podobnym szacunkiem i doprowadziła do zniknięcia rozległych, połączonych ze sobą dzielnic drewnianych domów. Nikt nie odważył się jednak tknąć tysięcy świątyń czy pięknych ogrodów. Szczególnie na krańcach miasta można poczuć się jak w dawnych czasach, kiedy piękno i estetyka były w cenie.

Wyruszymy na zwiedzanie miasta świątyń, zaczynając od zachodniego krańca miasta, gdzie zobaczymy największą atrakcję Kioto, czyli Złoty Pawilon. Z tysięcy dostępnych w Kioto świątyń obejrzymy Tenryu-ji i Fushimi Inari-taisha.

Złoty Pawilon znajduje się w północnej części miasta i jest dokładną kopią ponad 500-letniego budynku, który został podpalony w 1955 r. przez młodego, psychicznie chorego mnicha. Kiedy staniemy twarzą w twarz z tym urokliwym, złotym domem, który przegląda się w tafli jeziora, zrozumiemy, dlaczego cieszy się taką sławą.

Będziemy kontynuować wyprawę, kierując się na zachód. Tam w pięknej okolicy Arashiyama tuż u podnóży gór wybierzemy się na krótką przejażdżkę rowerami. Wstąpimy do świątyni Tenryu-ji, która z powodu cudownie położonego ogrodu zen z 1300 roku, znalazła się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Świątynia, którą zbudowano w 1339 roku, należy do tradycyjnej, buddyjskiej szkoły Rinzai. Później przejedziemy rowerami przez piękny bambusowy las, co doda naszej wycieczce egzotycznego klimatu. Dalej krajobraz się zmieni i pojedziemy wzdłuż pól ryżowych i domów chronionych prawem UNESCO.

Na koniec dnia odwiedzimy świątynię shinto Fushimi Inari-taisha, gdzie przespacerujemy się pod arkadami czerwono-pomarańczowych bram torii. Setki bram stoją blisko jedna za drugą, tworząc piękną drogę kontrastującą kolorem z otaczającym ją zielonym lasem. Mimo że nie jest to najsłynniejsza atrakcja Kioto, zapewnia większości odwiedzającym niezapomniane wrażenia.

Kolejnym ważnym miejscem jest imponujący i bardzo dobrze zachowany zamek Nijo. W dawnych czasach to szogun dowodził armią cesarza. W niektórych okresach historii był także najpotężniejszą osobą w państwie. Cesarz był raczej wycofany i pełnił funkcję symboliczną. W 1603 roku wpływowy szogun z rodu Tokugawa wzniósł zamek Nijo. Budynki w tej najlepiej zachowanej w Japonii twierdzy są najwyższej jakości. Budowali je najlepsi rzemieślnicy a ozdabiali najwspanialsi artyści tamtych czasów. Słowicza podłoga jest dobrym przykładem wyrafinowania smaku artystycznego w zamku.  Podłoga skonstruowana jest w ten sposób, że wydaje specjalny dźwięk, gdy się po niej chodzi, tak że ewentualni płatni mordercy nie mogą zbliżyć się bez hałasu. Zarówno drewniane zdobienia jak i malowidła pokrywające ściany i sufity są oryginalne i prezentują wysoką wartość artystyczną.

Zwiedzimy zamek, po czym udamy się na południe od Kioto, do uroczego miasteczka Nara, które było pierwszą japońską stolicą. Znajdują się tam niektóre z najstarszych i najbardziej imponujących budowli w kraju. Zobaczymy m.in. największą drewnianą budowlę świata świątynię Todaiji, która wielkością dorównuje dwunastopiętrowemu budynkowi i mieści m.in. największy na świecie pomnik z brązu tj. Buddę o wysokości 22 m. Możemy odwiedzić również starą 1335-letnią świątynię shinto Kasuga Taisha. Droga do niej ozdobiona 3 000 latarniami z kamienia i brązu. Przed świątynią rozpościera się zapierający dech w piersiach ogród botaniczny. Po całym terenie parku w Nara przechadza się ponad 1000 jeleni wschodnich nazywanych też jeleniami sika. Są już tak oswojone, że niemalże wykradają odwiedzającym jedzenie z rąk.

6 czerwca 1945 roku Hiroshima została doszczętnie zniszczona, a 100 000 ludzi zginęło na miejscu. Świat usłyszał wtedy pierwszy raz o bombie atomowej rzuconej na miasto. Dzisiaj została już tylko jedna ruina kopuły zniszczonego wtedy budynku, i zachowana jest jako pamiątka ogromnych strat spowodowanych przez eksplozję. Nieopodal znajduje się Park Pokoju, w którym ogień pokoju będzie palił się dopóty, dopóki na świecie będzie istniała broń atomowa.

Odwiedzimy Park i Muzeum Pokoju, gdzie dokładnie pokazane jest, co się tutaj wydarzyło. Dzisiejsza Hiroshima jest w pełni odbudowana, lecz miasto różni się od pozostałych japońskich miast. Ulice są tu szerokie, a układ miasta jest zaplanowany i przemyślany. W Hiroshimie zjemy lunch. Dzisiaj  odwiedzimy jedną z największych i najczęściej fotografowanych atrakcji Japonii tj. unosząca się na wodzie pomarańczowa brama torii u brzegu wyspy Miyajima, do której popłyniemy statkiem. Piękna, poetyczna i tak klasycznie japońska.

Nasz hotel znajduje się w centrum Hiroshimy a dokładnie w dzielnicy Hatchobori, gdzie aż roi się od różnorodnych restauracji i sklepów.

Pojedziemy pociągiem Shinkansen prosto do Kagoshimy, miasta położonego na południu wyspy Kiusiu, która jest trzecią największą i najbardziej południową z czterech głównych japońskich wysp. Bezpośrednie połączenie Shinkansen do Kagoshimy zostało otwarte w marcu 2011 roku. Jest to mało znany zakątek Japonii, który będziemy mieli okazję odkryć.

Kagoshima nazywana jest często japońskim Neapolem, gdyż podobnie jak Neapol usytuowana jest na południu kraju, leży na wybrzeżu, jest tam ciepły i słoneczny klimat, miła i luźna atmosfera a także ogromna gościnność. Na dodatek w sąsiedztwie Kagoshimy znajduje się aktywny wulkan: Sakurajima, który jest odpowiednikiem neapolitańskiego Wezuwiusza. Nie tylko Kagoshima, lecz cała wyspa Kiusiu jest bardzo aktywna sejsmicznie.

Stałym elementem w historii Kagoshimy jest klan Shimazu, który przez niemal 700 lat, czyli przez całe 29 pokoleń dominował w  mieście. Gdy Japonia przez ponad 200 lat była hermetycznie zamknięta przed światem, Kagoshima należała do grupy pierwszych japońskich miast, które wznowiły kontakt z zagranicą. Przez wiele lat była głównym ośrodkiem handlu z Chinami, również kiedy Japonia oficjalnie nie utrzymywała kontaktu ze światem w czasie panowania Tokugawy (1603-1867). Może się to wydawać paradoksalne, lecz to tu właśnie rozpoczął się bunt przeciwko szogunowi. Po obaleniu rządów szogunów, nastała nowa era, w której przykład szedł z zachodu.

Pierwsze spotkanie Japończyków z chrześcijaństwem miało miejsce również w Kagoshimie. W 1549 roku hiszpański mnich i misjonarz Francisco Xavier przybył tu z portugalską delegacją. Swoją ciężką pracą Xavier stworzył podwaliny dla tutejszej mniejszości chrześcijańskiej. Stanowi ona tylko 2 procent społeczeństwa japońskiego, które w większości wyznaje buddyzm – jednocześnie zarówno buddyści jak i chrześcijanie wciąż praktykują dużo tradycji związanych z oryginalnie japońską religią czyli szintoizmem.

Po przyjeździe do Kagoshimy, zostawimy bagaż w hotelu i od razu wybierzemy się na wycieczkę. Odwiedzimy piękny, tradycyjny japoński ogród Sengang-en, nazywany również Iso-teien. Powstał w 1658 roku jako letnia rezydencja dla rodziny Shimazu. Ogród został powiększony do dzisiejszych rozmiarów w 1848 roku. Jego położenie jest genialne: mamy stamtąd widok na zatokę i wulkan Sakurajima.

W ogrodzie znajdują się m.in. staw pełen dużych, japońskich karpi, lasek bambusowy, wodospad i strumyk, przy którym rodzina Shimazu organizowała spotkania poetyckie. Kieliszek sake puszczano z nurtem strumyka, a goście mieli napisać wiersz haiku zanim sake do nich dopłynęła. Wiersze haiku upowszechniły się w XVII wieku. Ich pisanie stało się ulubionym zajęciem japońskiej elity. Budowa wiersza jest z góry narzucona. Składa się z trzech linijek i z 17 sylab podzielonych według zasady: 5-7-5 sylab w linijce. Tematyka wiersza powinna w jakiś sposób nawiązywać do natury. Najsławniejszym japońskim autorem wierszy haiku był Matsuo Basho.

Jeśli ktoś woli na własną rękę odkrywać okolicę, może skorzystać z usług tzw. onsen, czyli tradycyjnych japońskich łaźni i kąpielisk, w których można wykapać się w basenach z wodą pochodzącą z leczniczych, gorących źródeł. Najczęściej temperatura wody waha się między 39 a 43 stopni, lecz obok zawsze dostępna jest dla ochłody zimna woda. Korzystanie z onsen wiąże się z przestrzeganiem różnych niepisanych zasad, ale nasz pilot oczywiście pomoż je opanować.

Polecamy spróbowanie lokalnej shochu, czyli japońskiej wódki. Za granicą shochu jest mniej znana niż wódka z ryżu tj. sake. Shochu należy do ulubionych napojów Japończyków a robiona jest z ryżu, jęczmienia lub słodkich ziemniaków. Mieszkańcy Kiusiu znani są z największego spożycia shochu w przeliczeniu na jednego mieszkańca.

Na wyspę Sakurajima popłyniemy promem. Zobaczymy tam krajobraz wulkaniczny powstały w wyniku wielokrotnych wybuchów i wylewania się lawy z wulkanu Sakurajima. Naukowcy śledzą dzisiaj bardzo dokładnie każdy najmniejszy ruch wulkanu - jest to konieczne dla bezpieczeństwa leżącego tuż obok miasta.

Spróbujemy typowej dla Kagoshimy kąpieli stóp tzw. ashi-yu. Kiedy nasze stopy będą całkiem zasłużenie korzystać z chwili luksusu, my napijemy się zielonej herbaty i naładujemy akumulatory przed kolejnymi punktami dzisiejszego programu. Odwiedzimy muzeum pamięci pilotów kamikadze w mieście Chiran, gdzie podczas drugiej wojny światowej szkolono pilotów, a pod sam koniec wojny również pilotów kamikadze. Mieściła się tam baza lotnicza w bitwie o Okinawę. To stamtąd wyleciało na śmierć wiele setek pilotów w ostatniej desperackiej próbie odwrócenia przebiegu wojny. W muzeum wystawiono niektóre z modeli używanych wtedy samolotów – były to właściwie torpedy ze skrzydłami – oraz niektóre z prywatnych rzeczy pilotów takie jak listy, testamenty czy fotografie.

Chiran był również domem dla innego rodzaju wojowników. Musimy się trochę cofnąć w czasie, gdyż chodzi o samurajów. Zachowała się tu dzielnica samurajska, na którą składa się 700 m ulica z domami samurajów oraz przynależącymi do nich ogrodami. Domy mają ok. 250 lat i należały do ostatnich reprezentantów tej szczególnej grupy wojowników, którą rozwiązano w 1870 roku podczas modernizacji japońskiej armii.

Po podróży w czasie, najwyższa pora zanurzyć się w czymś innym – a dokładnie w piasku! Piasek przy nadmorskiej miejscowości Ibusuki podgrzewany jest podziemnymi źródłami i ma sporą zawartość soli, co podobno wpływa kojąco m.in. na reumatyzm i krążenie. Weźmy więc przykład z pozostałych gości – zakopmy się w piasku po głowę! Po kwadransie relaksu wstaniemy z naszych piaskowych łóż i spłuczemy resztki piasku, kąpiąc się tuż obok. Tak odświeżeni będziemy mogli wrócić do hotelu.

Dzisiaj mamy w programie Osakę, trzecie co do wielkości japońskie miasto. Osaka od początku swej historii była jednym z najbardziej aktywnych gospodarczo miast Japonii, a wraz z Kobe i Jokohamą należy do najważniejszych portów w kraju. Podobnie jak wiele pozostałych japońskich miast Osaka bardzo ucierpiała podczas drugiej wojny światowej, więc z oryginalnej zabudowy niewiele zostało. Zamiast tego miasto oferuje nam dzisiaj ciekawą i eksperymentalną architekturę.

Kolejną specjalnością miasta jest jedzenie. Osaka jest jedną z gastronomicznych wizytówek Japonii, a słynie przede wszystkim z dania okonomiyaki, które przypomina omlet. Przygotowuje się je na patelni umieszczonej przy stole, dodając wszystko, czego dusza zapragnie od ośmiornic przez warzywa do mięsa. Pójdziemy na spacer ulicą Dotonbori, która wije się wzdłuż kanału o tej samej nazwie. Ludzi ze wszystkich stron przyciągają tu sklepy, butiki, teatry a także całe mnóstwo małych i dużych restauracji.

W Osace można kupić dosłownie wszystko, także jeśli ktoś poluje na coś szczególnego koniecznie powinien porozmawiać z naszym pilotem. Transport miejski, zarówno pociągi jak i metro, są szybkie i dobrze zorganizowane, więc łatwo poruszać się po mieście na własna rękę.

Jeśli ktoś chciałby natomiast odbyć podróż w czasie do Japonii dumnych i lojalnych samurajów, proponujemy odwiedzenie imponującego zamku w Osace, który odegrał znaczącą rolę podczas jednoczenia kraju w XVI wieku. Zbudowano go w 1583 roku dla daimyo tj. władcy ziemskiego i pana feudalnego Toyotomi Hideyoshi. 100 000 ludzi pracowało ciężko przez 3 lata żeby skończyć jego budowę. Zamek był palony i odbudowywany wiele razy, ucierpiał sporo również w trakcie drugiej wojny światowej. Ostatnia renowacja odbyła się w 1997 roku. W zamku można obejrzeć interesującą wystawę o jego historii, o Osace oraz o Toyomi Hedeyoshi. Zamek znany jest ponadto z filmów Kurosawy o samurajach, a także z amerykańskiego serialu telewizyjnego pt. „Szogun”, który był ekranizacją powieści Jamesa Clavellsa o tym samym tytule.

Wieczorem spotkamy się na pożegnalnej kolacji.