Japonia z Albatrosem

W  Tokio wylądujemy przed południem i od razu udamy się na zwiedzanie, gotowi na czekające nas atrakcje. Tokio było kiedyś małą wioską rybacką. Dzisiaj jest jednym z największych i najnowocześniejszych miast świata. Składa się z wielu mniejszych dzielnic, z których każda ma swój niepowtarzalny urok i charakter. Przez kolejnych kilka dni odwiedzimy te najbardziej interesujące.

Po naszym pierwszym posiłku w Japonii udamy się na wycieczkę do największej japońskiej świątyni shinto Meiji Jingu, wybudowanej w 1920 roku jako symbol najwyższej politycznej i religijnej władzy cesarza. Dopiero po drugiej wojnie światowej cesarz stracił swoją pozycję przywódcy zarówno politycznego jak i religijnego. Droga do świątyni wiedzie przez otaczający ją piękny las, który tłumi odgłosy miasta. Tutejsze drzewa zostały zasadzone podczas  budowy świątyni. Pochodzą z całej Japonii i były darem dla cesarza od jego poddanych. W trakcie spaceru przejdziemy przez ogromną bramę torii, która jest stałym elementem każdej świątyni shinto.

Następnie udamy się do najbardziej znanego nie tylko Japończykom, ale także turystom miejsca w Tokio czyli na skrzyżowanie Shibuya, usytuowanego w środku miasta. Tutejsza stacja kolei i metra jest jednym z największych węzłów komunikacyjnych w Tokio. Skrzyżowanie Shibuya otoczone jest przez wieżowce, na których umieszczono kolorowe neony oraz ogromne ekrany emitujące reklamy i wideoklipy, atakujące przechodniów ze wszystkich stron, a wokół kłębi się tłum zapracowanych Japończyków, od biznesmenów oraz uczniów w szkolnych mundurkach po modnie ubraną młodzież z fantazyjnymi fryzurami - wszyscy śpieszą się, aby przejść przez pasy, kiedy zapala się zielone światło. 

Przed stacją kolejową stoi figurka psa - Hachiko – jest to zarazem najpopularniejsze w mieście miejsce spotkań. Historia wiernego psa Hachiko, który dzień po dniu czekał cierpliwie przed stacją na swego pana – również po jego śmierci – jest bardzo wzruszająca. W latach 80. nakręcono w Japonii na tej podstawie film, a w 2009 roku powstała jego hollywoodzka wersja z Richardem Gerem w roli właściciela psa.

Wieczorem nasza japońska przygoda rozpocznie się na dobre powitalną kolacją w japońskiej restauracji. Kuchnia japońska jest najzdrowsza i najbardziej zróżnicowana na świecie, z dużą ilością ryb i warzyw. Oferuje całą masę ciekawych dań, nie tylko znane wszystkim sushi. Podczas pobytu w Kraju Wschodzącego Słońca posiłki dostarczają wielu niezapomnianych wrażeń. W restauracjach potrawy często prezentowane są na zdjęciach a nawet w postaci plastikowych modeli dań, w naturalnych rozmiarach. Jest to więc doskonała okazja, aby rzucić się w ten nowy i ekscytujący świat japońskiej kuchni.

Tego dnia wybierzemy się na wycieczkę do Parku Narodowego Hakone, który znajduje się na zachód od Tokio. Piękna, majestatyczna góra Fuji jest nie tylko najsławniejszym symbolem Japonii, lecz także jednym z najświętszych miejsc w kraju. W drodze do parku narodowego, przy dobrej pogodzie, będziemy mogli podziwiać górę z różnych stron. Góra Fudżi jest najwyższą górą w Japonii (3 776 metrów). W tej wulkanicznej scenerii, która ma już 40 000 lat, popłyniemy na wyspę Ashi, skąd dostaniemy się kolejką linową na szczyt góry Komagatake. Stąd rozpościera się spektakularny widok m.in. na górę Fudżi. Do Tokio wrócimy dopiero wieczorem.

Dzisiejszą wycieczkę, która głównie będzie odbywała się pieszo zaczniemy od wizyty na targu rybnym Tsukiji, niegdyś największym na świecie, na którym przez ponad 80 lat sprzedawano ryby restauracjom i mieszkańcom Tokio. Niestety to już historia, targ rybny przeniósł się z centralnej części miasta na obrzeża, ponieważ hale miały być wykorzystane na potrzeby Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 2020 roku. Jednak miejsce to absolutnie warte jest odwiedzenia, a wiele sklepów i stoisk nadal jest czynnych i wciąż można tu kupić świeże sushi, które oczywiście my również spróbujemy.

Ze świata ryb udamy się na dalsze zwiedzanie Tokio, metropolii, w której na każdym rogu zobaczyć można imponującą architekturę: od futurystycznych wieżowców po monotonne bryły biurowców – gdzie nie spojrzeć mieszanina stylów. Zdania na temat architektury Tokio są podzielone, ale jedno jest pewne: spacer ulicami tego miasta na pewno nie będzie nudny.

W centrum Tokio odwiedzamy ogród Hamarikyū. Ogród znajduje się nad Zatoką Tokijską i zbudowany jest w tradycyjnym, japońskim stylu z herbaciarnią na środku małej wyspy. Tradycyjny styl wyraźnie kontrastuje z licznymi wieżowcami otaczającymi ogród. Z Hamarikyū płyniemy łodzią do popularnej dzielnicy handlowej Odaiba położonej na sztucznej wyspie w zatoce Tokio. Tutaj mamy czas wolny na zakupy i obiad.

Następnie kolejką wąskotorową pojedziemy do Ginzy, najbardziej ekskluzywnej dzielnicy handlowej, w której znajdziemy domy handlowe i sklepy wszystkich najdroższych światowych i japońskich marek. Jest to japoński odpowiednik Piątej Alei w Nowym Jorku czy Pól Elizejskich w Paryżu. Przejdziemy stylową i pełną energii  główną ulicą Ginzy, mijając nie tylko osoby robiące zakupy ale i zabieganych biznesmenów.

Dalej obejrzymy prawdziwą perłę architektury - wielkie centrum konferencyjne Tokyo International Forum, wybudowane w 1996, którego ogromna stalowo-szklana konstrukcja przypomina kadłub długiej łodzi. Organizuje się tutaj konferencje, targi, koncerty i wystawy.

Na koniec tego dnia zaplanowaliśmy spacer po parku otaczającym pałac cesarski, w którym mieszkają cesarz Akihito i cesarzowa Michiko wraz ze swoimi dwoma synami, córką i ich rodzinami.

Z nowoczesnego i wielkomiejskiego Tokio pojedziemy szybkim pociągiem Shinkansen do dawnej siedziby cesarzy Kioto. Z okien pociągu będziemy mogli zobaczyć jak gęsto zaludniona jest Japonia. Jeśli pogoda pozwoli, zobaczymy też górę Fudżi. Shinkansen jest wygodny, punktualny ( w Japonii przy 140 tysiącach szybkich pociągów, średnie opóźnienie w skali roku wynosi 18 sekund!!!) i bardzo szybki. Przed wejściem do pociągu, będziemy mieli możliwość kupić o-bento, czyli typowe japońskie drugie śniadanie. O-bento można dostać w wielu wersjach, ale najczęściej składa się z ryżu i różnych smacznych dodatków takich jak np. ryba, mięso, warzywa czy sałatki. Smacznie i niedrogo!

Popołudniu przyjedziemy do Kioto i po zameldowaniu się w hotelu, który leży w samym środku miasta, będziemy mieli możliwość na własną rękę zwiedzić miasto. Dla chętnych spacer z pilotem do sławnej dzielnicy Kioto Gion. Nastrojowe restauracje znajdują się tuż obok tradycyjnych, dyskretnych herbaciarni, w których pracują sławne japońskie gejsze. Jeśli będziemy mieć szczęście, zobaczymy, jak z pięknie upiętymi włosami drepczą w swoich drogich kimonach. Po drodze będzie możliwość zobaczyć słynny bazar Nishiki. Znaleźć tam można niezliczone ilości bardzo dobrej klasy japońskich produktów – od owoców, przez ryby czy mięso, aż po przetwory i przekąski.

Kioto znane jest z najwyższej jakości słynnej japońskiej zielonej herbaty, dlatego warto zajrzeć do któregoś ze specjalizujących się w herbatach sklepików, żeby przywieźć odrobinę smaku Japonii do domu. Aby zapewnić obdarowanym pełnię wrażeń, do herbaty można również dokupić ręcznie robione wyroby ceramiczne np. filiżanki.

W Kioto znajduje się ponad 1600 świątyń buddyjskich i 270 świątyń shinto. Ponadto pałac cesarski, zamek Nijo, czyli dawna rezydencja szogunów, cesarskie wille, ogrody oraz wiele z najlepszych muzeów Japonii.

Podczas drugiej wojny światowej Kioto zostało oszczędzone i jako jedyne z dużych japońskich miast nie było zbombardowane – podobno właśnie ze względu na mieszczące się tam unikatowe skarby kultury. Niestety administracja miejska nie wykazała się podobnym szacunkiem i doprowadziła do zniknięcia rozległych, połączonych ze sobą dzielnic drewnianych domów. Nikt nie odważył się jednak tknąć tysięcy świątyń czy pięknych ogrodów. Szczególnie na krańcach miasta można poczuć się jak w dawnych czasach, kiedy piękno i estetyka były w cenie.

Wyruszamy na zwiedzanie Kioto.

W północnej części miasta znajduje się słynny Złoty Pawilon. Piękna, pozłacana świątynia jest wierną kopią liczącego sobie ponad 500 lat budynku, który został podpalony przez psychicznie chorego mnicha w 1955. Pierwotnie cały ten teren był prywatną rezydencją szoguna Ashikaga Yoshimitsu. Zgodnie z testamentem szoguna, po jego śmierci posiadłość wraz ogrodami została przekształcona w świątynię Zen. Dwa górne piętra pawilonu pokryte są płatkami złota. Każde z pięter budowli reprezentuje inny styl architektoniczny. Pierwsze w stylu pałacowym, drugie przypomina rezydencje samurajów, z kolei trzecie zaprojektowano w stylu chińskim. Dach zwieńczony jest figurą feniksa. Sam Złoty Pawilon to unikalna budowla usytuowana pośrodku malowniczego stawu Kyōko-chi. Właśnie ten widok, lśniącego złotem pawilonu odbijającego się w gładkiej jak lustro wodzie, każdy zachowa w pamięci na długo.

Kontynuujemy naszą wyprawę, kierując się na zachodnie obrzeża miasta. Tam w pięknej dzielnicy Arashiyama tuż u podnóża gór wybierzemy się na krótką przejażdżkę rowerami. Zwiedzimy tutaj wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO świątynie Tenryu-ji, słynącą ze swojego wspaniałego ogrodu zen, założonego w 14 wieku. Świątynia, ukończona w 1339 roku, jest częścią znanej w całej Japonii buddyjskiej szkoły Rinzai. Następnie przejedziemy rowerami przez bambusowy las, wyjątkowo piękny i egzotyczny zarazem. Dalej przejedziemy przez spokojną okolicę mijając pola ryżowe i budynki chronione prawem UNESCO.

Na koniec dnia odwiedzimy świątynię shinto Fushimi Inari-taisha, gdzie przespacerujemy się pod arkadami czerwono-pomarańczowych bram torii, które liczone są w setkach, a stojąc blisko siebie tworzą coś na kształt niezwykłej drogi. Pomarańczowy kolor bram pięknie kontrastuje z otaczającą zielenią lasu. Pomimo tego, że jest to jedno z mniej licznie odwiedzanych miejsc w Kioto to dla większości zwiedzających jest to jedna z największych atrakcji miasta.

Kolejnym ważnym miejscem jest imponujący i bardzo dobrze zachowany zamek Nijo. W cesarskiej Japonii najwyższym dowódcą armii był szogun. W niektórych okresach historii był także najpotężniejszą osobą w państwie. Rola cesarza było mocno ograniczona i sprowadzała się raczej do funkcji symbolicznej. Ród szogunów Tokugawa wzniósł w 1603 roku zamek Nijo. Budynki w tej najlepiej w Japonii zachowanej twierdzy są zbudowane z najwyższym kunsztem. Budowali je najlepsi rzemieślnicy w kraju, a ozdabiali najwspanialsi artyści tamtych czasów. Słowicza podłoga jest doskonałym przykładem wyrafinowanego charakteru twierdzy. Podłoga skonstruowana jest w taki sposób, że wydaje specyficzny dźwięk skrzypienia, gdy się po niej chodzi, aby żaden skryty zabójca nie mógł zbliżyć się do szoguna nie będąc wcześniej usłyszanym. Zarówno snycerka jak i malowidła, zdobiące ściany i sufity mają wysoką wartość artystyczną.

Zwiedzimy zamek, po czym udamy się na południe od Kioto, do uroczego miasteczka Nara, które było pierwszą japońską stolicą. Znajdują się tam niektóre z najstarszych i najbardziej imponujących budowli w kraju. Zobaczymy m.in. największą drewnianą budowlę świata świątynię Todaiji, która wielkością dorównuje dwunastopiętrowemu budynkowi i mieści m.in. największy na świecie pomnik z brązu tj. Buddę o wysokości 22 metrów. Możemy odwiedzić również starą 1335-letnią świątynię shinto Kasuga Taisha. Droga do niej ozdobiona 3 000 latarniami z kamienia i brązu. Przed świątynią rozpościera się zapierający dech w piersiach ogród botaniczny. Po całym terenie parku w Nara przechadza się ponad 1000 jeleni wschodnich nazywanych też jeleniami sika. Są już tak oswojone, że niemalże wykradają odwiedzającym jedzenie z rąk.

6 czerwca 1945 roku Hiroszima została doszczętnie zniszczona, a 100 000 ludzi zginęło w wyniku eksplozji nuklearnej i choroby popromiennej. Świat usłyszał wtedy pierwszy raz o zrzuconej na miasto bombie atomowej. Do dzisiaj zachowano ruiny tylko jednego budynku z charakterystyczną kopułą na szczycie jako symbol ogromnych zniszczeń spowodowanych przez tę eksplozję.

Nieopodal znajduje się Park Pokoju, gdzie cały czas pali się ogień pokoju, będzie on się palił dopóty, dopóki na świecie będzie istniała broń atomowa. Odwiedzimy zarówno Park jak i Muzeum Pokoju, gdzie zobaczymy wstrząsające dokumenty obrazujące co dokładnie się tutaj wydarzyło. Obecnie Hiroszima jest miastem w pełni odbudowanym, jednak znacznie różniącym się od pozostałych japońskich miast. Ulice są tu przestronne i szerokie a układ miasta jest zaplanowany i przemyślany. W Hiroszimie zjemy obiad, a następnie popłyniemy statkiem, aby zobaczyć jeden z najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej fotografowanych symboli Japonii czyli dosłownie „pływającą” czerwoną bramę torii, która wyrasta z wody przy wyspie Miyajima. Piękna i jakże klasycznie japońska! Zbudowana na wyspie świątynia jest poświęcona trzem córkom szintoistycznego boga mórz. 

Ponieważ cała wyspa uznawana była za świętą zwykli ludzie nie mogli postawić nogi na wyspie. Dlatego przybywali tu łodziami przepływając pod bramą co pełniło rolę rytualnego oczyszczenia, a następnie po zbudowanych pomostach mogli się dostać w pobliże głównej świątyni. Do niedawna świątynia miała ogromny wypływ na życie mieszkańców wyspy, bowiem żeby zachować czystość sanktuarium nie można było tu ani umrzeć ani się urodzić.

Nasz hotel znajduje się w centrum Hiroshimy a dokładnie w dzielnicy Hatchobori, gdzie aż roi się od różnorodnych restauracji i sklepów.

Pojedziemy pociągiem Shinkansen prosto do Kagoshimy, miasta położonego na południu wyspy Kiusiu, która jest trzecią największą i najbardziej południową z czterech głównych japońskich wysp. Bezpośrednie połączenie Shinkansen do Kagoshimy zostało otwarte w marcu 2011 roku. Jest to mało znany zakątek Japonii, który będziemy mieli okazję odkryć.

Kagoshima nazywana jest często japońskim Neapolem, gdyż podobnie jak Neapol usytuowana jest na południu kraju, leży na wybrzeżu, jest tam ciepły i słoneczny klimat, miła i luźna atmosfera a także ogromna gościnność mieszkańców. Na dodatek w sąsiedztwie Kagoshimy znajduje się aktywny wulkan: Sakurajima, który jest odpowiednikiem neapolitańskiego Wezuwiusza. Nie tylko Kagoshima, lecz cała wyspa Kiusiu jest bardzo aktywna sejsmicznie.

Stałym elementem w historii Kagoshimy jest klan Shimazu, który przez niemal 700 lat, czyli przez całe 29 pokoleń dominował w  mieście. Gdy Japonia przez ponad 200 lat była hermetycznie zamknięta przed światem, Kagoshima należała do grupy pierwszych japońskich miast, które wznowiły kontakt z zagranicą. Przez wiele lat była głównym ośrodkiem handlu z Chinami, również kiedy Japonia oficjalnie nie utrzymywała kontaktu ze światem w czasie panowania Tokugawy (1603-1867). Może się to wydawać paradoksalne, lecz to właśnie tu rozpoczął się bunt przeciwko szogunowi. Po obaleniu rządów szogunów, nastała nowa era, w której przykład szedł z zachodu.

Pierwsze spotkanie Japończyków z chrześcijaństwem miało miejsce również w Kagoshimie. W 1549 roku hiszpański mnich i misjonarz Francisco Xavier przybył tu z portugalską delegacją. Swoją ciężką pracą Xavier stworzył podwaliny dla tutejszej mniejszości chrześcijańskiej. Stanowi ona tylko 2 procent społeczeństwa japońskiego, które w większości wyznaje buddyzm – jednocześnie zarówno buddyści jak i chrześcijanie wciąż praktykują dużo tradycji związanych z oryginalnie japońską religią czyli szintoizmem.

Po przyjeździe do Kagoshimy, zostawimy bagaż w hotelu i od razu wybierzemy się na wycieczkę. Odwiedzimy piękny, tradycyjny japoński ogród Sengang-en, nazywany również Iso-teien. Powstał w 1658 roku jako letnia rezydencja dla rodziny Shimazu. Ogród został powiększony do dzisiejszych rozmiarów w 1848 roku. Jego położenie jest genialne: mamy stamtąd widok na zatokę i wulkan Sakurajima.

W ogrodzie znajdują się m.in. staw pełen dużych, japońskich karpi, lasek bambusowy, wodospad i strumyk, przy którym rodzina Shimazu organizowała spotkania poetyckie. Kieliszek sake puszczano z nurtem strumyka, a goście mieli napisać wiersz haiku zanim sake do nich dopłynęła. Wiersze haiku upowszechniły się w XVII wieku. Ich pisanie stało się ulubionym zajęciem japońskiej elity. Budowa wiersza jest z góry narzucona. Składa się z trzech linijek i z 17 sylab podzielonych według zasady: 5-7-5 sylab w linijce. Tematyka wiersza powinna w jakiś sposób nawiązywać do natury. Najsławniejszym japońskim autorem wierszy haiku był Matsuo Basho.

Jeśli ktoś woli na własną rękę odkrywać okolicę, może skorzystać z usług tzw. onsen, czyli tradycyjnych japońskich łaźni i kąpielisk, w których można wykapać się w basenach z wodą pochodzącą z leczniczych, gorących źródeł. Najczęściej temperatura wody waha się między 39 a 43 stopni, lecz obok zawsze dostępna jest dla ochłody zimna woda. Korzystanie z onsen wiąże się z przestrzeganiem różnych niepisanych zasad, ale nasz pilot oczywiście pomoże je opanować.

Polecamy spróbowanie lokalnej shochu, czyli japońskiej wódki. Za granicą shochu jest mniej znana niż wódka z ryżu tj. sake. Shochu należy do ulubionych napojów Japończyków a robiona jest z ryżu, jęczmienia lub słodkich ziemniaków. Mieszkańcy Kiusiu znani są z największego spożycia shochu w przeliczeniu na jednego mieszkańca.

Na wyspę Sakurajima popłyniemy promem. Zobaczymy tam krajobraz wulkaniczny powstały w wyniku wielokrotnych wybuchów i wylewania się lawy z wulkanu Sakurajima. Naukowcy śledzą dzisiaj bardzo dokładnie każdy najmniejszy ruch wulkanu - jest to konieczne dla bezpieczeństwa leżącego tuż obok miasta.

Spróbujemy typowej dla Kagoshimy kąpieli stóp tzw. ashi-yu. Kiedy nasze stopy będą całkowicie zasłużenie korzystać z chwili luksusu, my napijemy się zielonej herbaty i naładujemy akumulatory przed kolejnymi punktami dzisiejszego programu. Odwiedzimy muzeum pamięci pilotów kamikadze w mieście Chiran, gdzie podczas drugiej wojny światowej szkolono pilotów, a pod sam koniec wojny również pilotów kamikadze. Mieściła się tam baza lotnicza w bitwie o Okinawę. To stamtąd wyleciało na śmierć wiele setek pilotów w ostatniej desperackiej próbie odwrócenia przebiegu wojny. W muzeum wystawiono niektóre z modeli używanych wtedy samolotów – były to właściwie torpedy ze skrzydłami – oraz niektóre z prywatnych rzeczy pilotów takie jak listy, testamenty czy fotografie.

Chiran był również domem dla innego rodzaju wojowników. Musimy się trochę cofnąć w czasie, gdyż chodzi o samurajów. Zachowała się tu dzielnica samurajska, na którą składa się 700 metrowa ulica z domami samurajów oraz przynależącymi do nich ogrodami. Domy mają ok. 250 lat i należały do ostatnich reprezentantów tej szczególnej grupy wojowników, którą rozwiązano w 1870 roku podczas modernizacji japońskiej armii.

Po podróży w czasie, najwyższa pora zanurzyć się w czymś innym – a dokładnie w piasku! Piasek przy nadmorskiej miejscowości Ibusuki podgrzewany jest podziemnymi źródłami i ma sporą zawartość soli, co wpływa kojąco m.in. na reumatyzm i krążenie. Weźmy więc przykład z pozostałych turystów – zakopmy się w piasku po głowę! Po kwadransie relaksu wstaniemy z naszych piaskowych łóż i spłuczemy resztki piasku, kąpiąc się tuż obok. Tak odświeżeni będziemy mogli wrócić do hotelu.

Dzisiaj mamy w programie Osakę, trzecie co do wielkości japońskie miasto. Osaka od początku swej historii była jednym z najbardziej aktywnych gospodarczo miast Japonii, a wraz z Kobe i Jokohamą należy do najważniejszych portów w kraju. Podobnie jak wiele pozostałych japońskich miast Osaka bardzo ucierpiała podczas drugiej wojny światowej, więc z oryginalnej zabudowy niewiele zostało. Zamiast tego miasto oferuje nam dzisiaj ciekawą i eksperymentalną architekturę.

Kolejną specjalnością miasta jest jedzenie. Osaka jest jedną z gastronomicznych wizytówek Japonii, a słynie przede wszystkim z dania okonomiyaki, które przypomina omlet. Przygotowuje się je na patelni umieszczonej przy stole, dodając wszystko, czego dusza zapragnie od ośmiornic przez warzywa po mięso. Pójdziemy na spacer ulicą Dotonbori, która wije się wzdłuż kanału o tej samej nazwie. Ludzi ze wszystkich stron przyciągają tu sklepy, butiki, teatry a także całe mnóstwo małych i dużych restauracji.

W Osace można kupić dosłownie wszystko, także jeśli ktoś poluje na coś szczególnego koniecznie powinien porozmawiać z naszym pilotem. Transport miejski, zarówno pociągi jak i metro, są szybkie i dobrze zorganizowane, więc łatwo poruszać się po mieście na własna rękę.

Jeśli ktoś chciałby natomiast odbyć podróż w czasie, do Japonii dumnych i lojalnych samurajów, proponujemy odwiedzenie imponującego zamku w Osace, który odegrał znaczącą rolę podczas jednoczenia kraju w XVI wieku. Zbudowano go w 1583 roku dla daimyo tj. władcy ziemskiego i pana feudalnego Toyotomi Hideyoshi. 100 000 ludzi pracowało ciężko przez 3 lata żeby skończyć jego budowę. Zamek był palony i odbudowywany wiele razy, sporo ucierpiał również w trakcie drugiej wojny światowej. Ostatnia renowacja odbyła się w 1997 roku. W zamku można obejrzeć interesującą wystawę o jego historii, o Osace oraz o Toyomi Hedeyoshi. Zamek znany jest ponadto z filmów Kurosawy o samurajach, a także z amerykańskiego serialu telewizyjnego pt. „Szogun”, który był ekranizacją powieści Jamesa Clavellsa o tym samym tytule.

Wieczorem spotkamy się na pożegnalnej kolacji.