Portoryko
Podróż do Portoryko
Portoryko, podobnie jak wiele innych krajów na Karaibach, jest mieszanką wpływów zagranicznych. Dotyczy to w szczególności kultury hiszpańskiej i amerykańskiej. Wspaniałe pałace z czasów kolonialnych sąsiadują tu bezpośrednio z błyszczącymi centrami handlowymi, a na ulicach równie często słychać hiszpańskie zwroty, co przeciągły, amerykański akcent — a może jeszcze częściej mieszankę obu, czyli tzw. "spanglish". Życie pod wodą zdaje się naśladować lądową mieszankę ludności: liczne gatunki ryb, jedna barwniejsza od drugiej, żyją obok siebie w pokoju i zgodzie wśród koralowców.
Portoryko
Geografia Portoryko
Portoryko jest najbardziej wysuniętym na wschód i najmniejszym państwem Wielkich Antyli. Składa się z głównej wyspy Portoryko oraz szeregu mniejszych wysp i wysepek. Portoryko jest tzw. wolnym państwem podlegającym Stanom Zjednoczonym, ale posiadającym własny rząd, na którego czele stoi gubernator. Mieszkańcy Portoryko mają obywatelstwo amerykańskie, ale nie mają wpływu na wybór prezydenta USA ani inne decyzje polityczne w Stanach Zjednoczonych.
Krajobraz Portoryko jest zdominowany przez pasmo górskie, które przebiega przez wyspę ze wschodu na zachód, osiągając najwyższy punkt w Cerro de Punta na wysokości 1 338 metrów. Z nieaktywnych wulkanów wypływa wiele małych rzek, które zapewniają żyzną glebę pod uprawy trzciny cukrowej, kawy i tytoniu, a następnie spływają w kierunku piaszczystych plaż, które charakteryzują wybrzeże niemal na całej długości wyspy.
Historia Portoryko
Ponad trzy miliony mieszkańców Portoryko to osoby pochodzenia afrykańskiego, europejskiego i indiańskiego. Jednak te różne korzenie tak mocno się ze sobą zmieszały, że nie można już mówić o odrębnych grupach etnicznych, lecz raczej o jednym, jednolitym narodzie portorykańskim. Rdzenni Indianie zamieszkujący wyspę od stuleci po raz pierwszy spotkali Europejczyków w 1493 roku, kiedy Kolumb zawinął tu podczas swojej drugiej podróży. San Juan zostało założone w 1508 roku i dziś uznawane jest za najstarsze miasto znajdujące się na terytorium USA. Indianie zostali stopniowo zastąpieni przez Hiszpanów i sprowadzanych z Afryki niewolników, w miarę jak tropikalne lasy wyspy ustępowały miejsca polom uprawnym i plantacjom.
Poza licznymi plantacjami hiszpańscy kolonizatorzy wznieśli na wyspie także szereg solidnych fortyfikacji. Strategiczne położenie Portoryko wzbudzało zainteresowanie zarówno francuskich, holenderskich, jak i brytyjskich najeźdźców, jednak wyspa pozostała pod panowaniem Hiszpanii. Jedną z niezdobytych fortec jest La Fortaleza w San Juan, wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, która do dziś robi ogromne wrażenie.
Niepokonana pozycja Portoryko trwała jednak tylko do 1898 roku, kiedy to, po trwających trzy i pół miesiąca walkach w wojnie hiszpańsko-amerykańskiej, wyspa przeszła z rąk hiszpańskich w ręce amerykańskie. W pierwszych dekadach jako amerykańska kolonia Portoryko było dość surowo zarządzane z kontynentu, ale w 1952 roku wyspa uzyskała pełną autonomię, pozostając jednak w związku ze Stanami Zjednoczonymi.
Od tego czasu wśród mieszkańców trwają spory, czy Portoryko powinno stać się pełnoprawnym stanem USA, uzyskać pełną niepodległość, czy zachować dotychczasowy status.
Atrakcje w Portoryko
Stolica Portoryko, San Juan, jest pełna kolonialnych domów w żywych kolorach, a balkoniki wydają się nieustannie rywalizować o to, który z nich ma więcej kwiatów. Atmosfera w starej części miasta, z wąskimi brukowanymi uliczkami i hiszpańską architekturą, jest absolutnie wyjątkowa i wyraźnie hiszpańska w charakterze. Jednocześnie San Juan to nowoczesna metropolia z wieloma możliwościami zakupów i rozrywki. Wśród ciekawych atrakcji miasta znajdują się: katedra Catedral de San Juan, z grobowcem konkwistadora Juana Ponce de Leóna, jego dom Casa Blanca, wielka forteca dramatycznie usytuowana na cyplu oraz destylarnia Bacardi, gdzie można zobaczyć proces produkcji słynnego na całym świecie rumu Bacardi.
Jednym z przyrodniczych klejnotów Portoryko jest Park Narodowy El Yunque. Jest to jedyny las deszczowy w USA i obejmuje trzy czwarte wszystkich lasów deszczowych w Portoryko. Niektóre z drzew w parku mają ponad 1000 lat, a pomiędzy nimi żyją unikalne gatunki zwierząt, których nie spotka się nigdzie indziej na świecie. Jednym z nich jest mała żaba coquí, którą można rozpoznać z daleka po jej głośnym rechocie.
W El Yunque można także — przy odrobinie szczęścia — dostrzec piękną, zieloną portorykańską amazonkę, jeden z najrzadszych gatunków ptaków na świecie, którego populacja wynosi dziś zaledwie około 30 osobników. Rdzenna ludność Portoryko, Indianie Taino, wierzyła, że ten obszar jest siedzibą boga szczęścia. Łatwo w to uwierzyć, wędrując labiryntem ścieżek w parku narodowym i kąpiąc się pod szumiącymi wodospadami, których kropelki dają życie storczykom rosnącym na skalnych zboczach.
Portoryko oferuje także szereg pięknych, białych, ocienionych palmami plaż. Miękkie karaibskie fale przyciągają tu zarówno amatorów kąpieli, nurków, jak i entuzjastów sportów wodnych.